θαλασσοβάτης

ο (Μ θαλασσοβάτης), νεοελλ. μικρό νηκτικό πτηνό τού Β. Ατλαντικού

μσν.

αυτός που διαβαίνει τη θάλασσα («θαλασσοβάτης Ἀλφειός» — γιατί σύμφωνα με τη μυθολογία διαπερνούσε το Ιόνιο κι έβγαινε στη Σικελία).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θαλασσο-* + -βάτης (< βαίνω), πρβλ. δια-βάτης, ναυ-βάτης].